εν τρικυμία βροχή

Ευέλικτα μεταγωγικά

κι η σελήνη καπνίζει
μια αρχαία στιγμή ελκήθρων -

παρέλκυση θανάτου

σε κώμα ειδήσεων

με παρερμηνείες εποχών

για τα σχιζοφρενικά κρανία

ενόψει δημοσκοπήσεων

με ενδοφλέβιες για οίκτο

Τρυγώ το απορημένο αμπέλι

με τους τάφους προγόνων

και τα εμπλεκόμενα μιάσματα

σαν εφιάλτες πάντα

που εκκολάπτονται

στα παρεκκλήσια των δεήσεων

μη και χαθεί ο νόστος

μη και χαθεί η γενιά

κι ας έσβησεν η πόλις

Αγιάτρευτοι δρομίσκοι

υποχωρούν

πάνω απ’ τα κύματα

και πίσω απ’ τ’ αχτένιστα μυαλά

Και πώς να κοιμηθώ

πάνω σε χωράφι από ρήγματα

όταν το νωθρό φεγγάρι

ασκήτεψε

και πέρασε στ’ αζήτητα

έστω και με φεγγερή επιφάνεια

κουρδισμένων βιβλίων

να σέρνουν παλμό

στον όχλο που αφρίζει -;-

Όταν με ανήγγειλαν στη σταύρωση

ήμουν παρών

μ’ ένα πιόμα αμαρτία

και μια κηδεία θνητή

με γεννητικά ερωτευμένα

Απασφάλισα το αμπάρι

και χύθηκα καιόμενος

φαντάρος εν τρικυμία

στα παλιά αποκόμματα

πολεμικών ανταποκρίσεων

Τη μέρα της κρίσης

η απόκριση έλαβε τέλος.

Πάνω στα ντουβάρια λέω

να κυλιστώ με φλέγμα βροχής

Ύστερα,

θα φωνάξω απών στην ανάσταση

Μην απορείς

πώς βούλιαξεν ο χρόνος

τότες που κάπνισε η σελήνη

ολόκληρο το μεταγωγικό

αφού ακόμη μου μαγειρεύεις

σε τάφο εξόριστο. _