θυμήσου τον Σεπτέμβρη....

Ξεκούμπωτη ματιά
στο περιθώριο των μπουρδέλων τους

Σου πέταξα το βέλος των ονείρων

μ’ ένα βλέμμα κι ένα δισταγμό φωτιάς,

στο δισταγμό της θωριάς σου

Καθρέφτης φιλιού,

και παφλασμό δακρύου

Όργανα συμφωνικής,

για Μύστες και μόνο

Κι έφυγα δήθεν

με αλκοόλ στο Αίμα σου -

στο αίμα μου μια τρύπα φυγής

Κι άφησα πίσω μου ηλιόσπορο

να βρεις την αγρύπνια μου,

να επιστέψεις στα σύθαμπα

κάτω απ’ τη Νύχτα

μιας Επανάστασης

κι ενός ανελκυστήρα –

στο φεγγάρι  πορεία

τολμηρών υποσχέσεων

για ένα Σεπτέμβρη

και χίλιες εποχές

που το ρεμάλι

ξήλωσε απαγγελίες

κι έκανε τρένο τη ρίμα του –

βαγόνι ένα

να βυζαίνει τα σκήπτρα σου

για τη μεγίστη λατρεία