Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Η Άρια της καρδιάς μου..


















..Κράζει ο Πόνος. Επικροτεί τη Φυγή. Στα ξεστρατισμένα είδωλα - φυλαχτά ανάΜνησης φθίσης. Η φθορά του αμετάκλητου - κλίση δολερή - αρπάζει λευκά πατώματα, αρπαγμένα φωτιά. Ξεκλειδώνουν μυαλά και τρέχουν στο πυροβολημένο κι απυρόβλητο αισθαντικών ουρλιαχτών. Πού βογκούν οι συνήθειες και στραγγίζουν οι φλέβες -;- Πού σβήνουν τα παιδιά και γεννιούνται ξανά οι νεκροί στην άλλη απόγνωση -;- Η σάρκα σπαράζει Πνοή στον Ίσκιο που την πάλεψε- καταπίνει αίμα και δαγκώνει λυτρωμό στης Ηδονής το χάραμα..
«Άρια !», φωνάζουν τα βεγγαλικά του μονομάχου κι η ΑστΡαπή γίνεται Άπειρη. Ραπίζουν καταιγίδες. Γιορτή.

(..αφιέρωμα..)