..Κράζει
ο Πόνος. Επικροτεί τη Φυγή. Στα ξεστρατισμένα είδωλα - φυλαχτά
ανάΜνησης φθίσης. Η φθορά του αμετάκλητου - κλίση δολερή - αρπάζει λευκά
πατώματα, αρπαγμένα φωτιά. Ξεκλειδώνουν μυαλά και τρέχουν στο
πυροβολημένο κι απυρόβλητο αισθαντικών ουρλιαχτών. Πού βογκούν οι
συνήθειες και στραγγίζουν οι φλέβες -;- Πού σβήνουν τα παιδιά και
γεννιούνται ξανά οι νεκροί στην άλλη απόγνωση -;- Η σάρκα σπαράζει Πνοή
στον Ίσκιο που την πάλεψε- καταπίνει αίμα και δαγκώνει λυτρωμό στης
Ηδονής το χάραμα..
