Επιστρατεύω
σύρματα καπνισμένα
απ’ τα φουγάρα των
πολυκατοικιών
Φωνητικές χορδές για
αναχώματα στην
ανταρσία των πόλεων
Επιστρατεύονται
κλεπτικά εργαλεία για
αντικλεπτικές συνήθειες ύποπτης
περιβολής
Και υψώνω τοίχους που
γευμάτισαν την
απομόνωσή μου –
δύναμη του εαυτού μου –
με μαθηματική ακρίβεια
και σύμβολα ανελλιπή
Αν σύρω τη μελάνη μου ξανά
να υποκύψει η συνήθεια
Αν δω ξανά
να φυγαδέψω ματιές άβατες
Στο σκότος το θαλασσινό
μη χρειαστεί να με
πνίξει ο φόβος σας
Να γελά το τέρας μου μόνο
Μόνη φωνή
Κατάσαρκη λατρεία
Δίχως τα
αμφιβόλου ποιότητας
υποκοριστικά που
μου δηλώσατε τη
μέρα της
ανακωχής μου με
τα θεϊκά σας σύμβολα και
δίχως την ανακωχή μου
Δε μιλώ με θεούς
Τους ξεκλειδώνω μόνο
Κέντρο στο κέντρο
Κι όχι πέτρες στα
παραθύρια τους
Με ανταρσία αρπάζω
Πυγμές, στιγμές και
σύννεφα
να έχει οσμή ο δρόμος
να μην ερημώσουν τα
χείλη
Επιστρατεύω ψυχή
Σάρκινο φιλί
Τα φουγάρα σας
ας καπνίζουν ακόμη
Ανταρτεύω στα
Φουγάρα σας -!-
