ο δέκατος τρίτος αχός
Διαυγήςο ανήλιαγος τοκετόςστο χρεμέτισμα της φύσηςΟργιάζειστη λαχτάρατης εξέλιξηςΣτη λίστατων μαύρων ποιητώνόταν μπλέκονται τα χέριακαι μετά δειλιάζουν οι ανεμώνεςνα δεχθούν το σκίρτημα τ' ανέμου -που τον κρέμασασκουλαρίκι στ' αυτί -για να θυμάμαιτη μανιώδη προσπάθειανα εκλείψει η σελήνηαφού δεν μπόρεσενα λυγίσει τις πένες μουκαι χάραξεένα ακόμη όνομα -το δικό μουτο δέκατο τρίτο -στη μελωδίαπου συνόδεψετο μέγα λάθος της