Στις άκρες των λαβυρίνθων
γκρεμίζονται τα δέρματα
με άγριες κραυγές απόντων
από σπονδές ψεύδους
στους ημερολογιακούς τάφους.
Αναίσθητες οντότητες
κουδουνίζουν τη νίκη
Κι όμως η έξοδος που νομίζαμε
με κουρελιασμένες σάρκες,
τα χτυπήματα στις πέτρες,
το βίαιο σύρσιμο στ' αγκάθια των γιορτών,
ο βουερός χείμαρρος της ελπίδας
κατέληξε από πνιγμό.
Στον ομφαλό
η τυφλότητα μας ασθενεί.
Ερυθρά τα μέλη μας
πυρώνουν την ακοή
και η γεύση μας - άνυδρη πολιτεία
μιας ματωμένης λιπώδους αφής.
Καταραμένοι οι θεσμοί της κυριαρχίας μας
Είμαστε άπειροι και λίγοι._
