"..μήπως, και ποιος προφήτης δικαιώνεται στην εποχή του;
κι όλες οι θέσεις αρπαγμένες κι αιμοσταγείς.
λεηλατημένοι πάντα οι καιροί που
η ενοχή λέγεται αθωότης ή και αφέλεια παιδική ή
και του πάθους κάμωμα.
μια άδικη δικιοσύνη ορίζει τις ζωές
και πώς να σώσουν οι συμβουλές οι εποχιακές
μιας φθηνότητας μυαλών λογιστικών / τόσες δίνω τόσα βγάζω /.
στο κάθε διάσελο του χρόνου και στην κάθε κορφή
στο κάθε "τώρα" ποιος νοιώθει πως δεν υπάρχει στιγμή;
μόνο καρφιά και φούμαρα και λέξεις της πλάνης απλανείς,
της ματαιότητας ίδρωτας βαρύς
/ανεπαρκείς μαστόροι και ταχυδακτυλουργοί
οι μοιραστές των ιματίων μα κι οι γυμνοί
οι μαστροποί που πλέκουν κι οι προεστοί /
και ποιος θα δει έναν προφήτη και
δεν θα ουρλιάξει "σταύρωσον αυτόν" και δε θα φάει μασημένη την τροφή
και ποιος δε θα σταθεί γονυπετής
σ' ό,τι ο οδοδείκτης οδηγεί;
σ' αυτούς ολούνους τους καιρούς
με τη διαταγή και τη μπροσούρα,
τα κόμματα, τα περιοδικά και όλη τη χαρτούρα,
τους ποντικούς ειδήμονες, τεχνίτες, ποιητάδες,
μύρια καρφιά καρφώνουνε
