Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019

ευχές

































Κάποτε, πίστευα ότι φτάνει ένα κλικ και παγώνει ο χρόνος.
Έζησα δισεκατομμύρια βροχές, υπόγεια μουσκεμένα, ζωγραφισμένους ήλιους σε τυφλά ταβάνια. Βύζαξα γάλα, πύον και αίμα. Με καρφί σημάδευα την ποσότητα στους τοίχους. Με πετρέλαιο κράτησα γεμάτες τις αποθήκες της φωτιάς. Ένα βράδυ θώπευσα τα δαχτυλικά μου αποτυπώματα. Νομίζω ότι άκουσα το τρένο να μου χτυπά το ανύπαρκτο παράθυρο και, τότε, κατάλαβα τον άχρονο φυγά των σπηλαίων του σύμπαντος. Μέσα σε κατρακύλα απείρου, που έσπασε σε μυριάδες κομμάτια στο πάτωμά μου, άρχισα να ψελίζω την ανεξερεύνητη αγάπη και του έρωτα το αχανές. Βρέθηκα, δίχως κατάληξη και δίχως άρθρο στην αιώρηση και στο σπάραγμα. Μ' ένα κλικ που κουρδίζει συνεχώς τα αέναα νερά των μηχανών μου. Τόσο, που στο πιο βαθύ μου σημείο να μη φαίνομαι, παρά μονάχα, να φυσάει βοριάς, από μέλλοντες αλλοτινούς._

Εύχομαι το άκουσμα του εσωτερικού μας Αίολου με πάθος και συναίσθημα!

Ευαγγελία Πατεράκη και Προμηθεύς Πυρφόρος


"Απ' αυτές τις πολιτείες
θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους

Ελπίζω στους σεισμούς
που μέλλονται για να 'ρθουν"