Τρίτη 22 Μαΐου 2018

τρεις

η φωτογραφία της Νικολέτας Γερολιμίνη






με κάλυψε ο κύκνος / τα φτερά του κύκνου / η γεύση του, / οι νεφελώδεις του ίνες στ' / αποδημητικά μου δάχτυλα, / πριν το κενό σου λαλήσει / στη βίβλο του τοίχου μου. / σε κάποιο σταθμό πόλης στείρας / δεν έχουν νόημα οι καρποί μου, / κι η τελετή σου - / - σκηνή star σινεμά / μέσα στην καύση των νεκρών. / όταν δεν είχες κόλαση / μαραίνονταν τα φύλλα μου / και πώς να σου μιλήσουν οι πετρωμένοι -;- / γεννήθηκα με / τις ομίχλες αλησμόνητες / - να συλλέγω το χώμα απ' / τις ρίζες των ουσιών, / κι έτσι που καρφώθηκα στο μνήμα / αποδημώ διεξοδικά με / αναγκαστική προσγείωση σε κυλιόμενες ράγες / και ατερμάτιστα νερά / να βοούν τα πινέλα μου και / να χρωματίζω με τα μάτια / την απουσία μου, / τον κύκνο που πλάγιαζε στο μπλε / και τη σπείρα του άβατου λαιμού μου. / κι αφού μ' αρνήθηκα τρεις / -είχες αρνηθεί τον απύθμενο κορμό μου - /θυμήθηκα την έλλειψη των κολάσεων / στον κήπο των παραδείσων. / τότε, μόνο αποδήμησα όλος και μυστικός / παλμογράφος ταξιδιών._