Η ποιήτρια, Ελένη Γιαννάκαρη

Η ποιήτρια, Ελένη Γιαννάκαρη* / “ Λάμψη των ορυκτών, αυθεντικών ήχων” Αν ρωτάς, “αν μιλάνε τα χέρια”, είναι που οι τόποι, που διάβηκε, κατέκλυσαν την ενδοχώρα της, κατέκτησαν τις φλέβες, ξεδίψασαν με αίμα και ίδρωσαν το μέτωπο, έτσι, που να στάζουν θάλασσα τα μάτια. Καθώς αντικρίζεις και ψαύεις, λέξη προς λέξη, το Ποίημα, τα δημιουργήματα, σαν ενιαία οντότητα το βιβλίο, μιλά αρχέγονες προσευχές με γλώσσα παλλόμενη μυστικά στο παρόν, κάτω από λευκό φως. Ράπισμα των φτερών στον άνεμο που γεννά εποχές, και στέργει ζωή, βήμα το βήμα που πίνει, γουλιά τη γουλιά, την ολότητα των φάσεων μιας Σελήνης ανεξέλεγκτης πνοής. Αρνούμαι να μετρήσω τους τίτλους, τους στίχους, τις σελίδες. Αρνούμαι τις χρονολογίες στο μέγα το λόγο. Αρνούμαι τον παρακείμενο της γέννησης του λόγου με τα αντίτυπα και τις εκδόσεις. Αρνούμαι τα υποσύνολα με τις κρεμασμένες αναλύσεις στον φιλολογίζοντα καθρέπτη της χωλής ερμηνείας. Αν μιλάμε για Τέχνη, ανερμήνευτες οι πορείες των πλοίων.. Νιώθω τους αγέρηδες ζώντων γραμμάτων, στο κλείστρο με τις ελαφίνες, το μοναχικό σπαραγμό, μιας μοναχικής φωνής, μοναδικά απλωμένης στο ξεφάντωμα του φωτός, τους καταρράκτες των παλμών, τα πατήματα της νύκτας στ’ αχαμνά πέταλα των λουλουδιών, τους βλαστούς των κυμάτων, τα σύννεφα. Οι λαβές των αγγέλων, με τις ονειρικές τις μορφές, στα ρόπτρα των ηφαιστείων, με ξενυχτούν με τη λάμψη των ορυκτών, αυθεντικών ήχων, που γεννούν τις έννοιες, και πριν οι έννοιες φανούν, μια ολάκερη κεντημένη ζωή, με μυρουδιές και χρώματα, ζυμωμένο ψωμί στα σκασμένα χείλη μας, στη γλώσσα, να χορτάσουν οι αίσθητες σύμπαν και ωδή και αλήθεια. Για τις λαβές των αγγέλων σου, για τη ζωή σου και την Τέχνη σου, ποιήτρια, Ελένη Γιαννάκαρη - για Σένα..! * Η ποιήτρια, Ελένη Γιαννάκαρη, έχει εκδώσει τη συλλογή: "οι λαβές των αγγέλων", εκδ.: 24 γράμματα, και ποιεί ασταμάτητα.* Ευαγγελία Πατεράκη