 |
| η φωτογραφία της Louloudia Gredi |
Στις άκρες οι φλέβες έχουν
την χρονομετρία των ταξιδιών
τις υπέρτατες παλάμες της φυγής
των πόρων την δίψα
και τις φλέβες έμπλεες στοιχειά σταθμών /
με τα φτερωτά πόδια των ιπτάμενων παλμών
στα λασπωμένα κατώφλια το βράδυ που
μίλησε το μαύρο στον
βρεγμένο μου καιρό /
Στην αντισκιά των γεγονότων
οι ανασεμιές θαλασσινών ήχων
με τον βόμβο πως
κάποτε ξεκινούσες κύμα
κι εγώ στα πόσα ταξίδια μου έφευγα -;-
με τις βαρύτονες στράτες στα
γυμνά μου λεπτά που
περπατούν στα δάχτυλα
με της αφής την λαχτάρα
Κύμα κύμα να στάζουν οι θύμησες
πώς κάποτε με νόμισα
στην διχοτόμηση του λίθου μου
κι έκαψα τα ταξίδια - στα πόσα μου
έφυγα και πάντα ξεκινούσες -;-..
