Χρόνια πολλά στο στενό το κουτί
της τιβής και της γνώσης απούσας
κι από πριν στη σκληρή φυλακή
της δουλείας με άλογα κούρσας
Για τα τάλιρα έγινες απών
απ’ της ζωής της σοφής την αλήθεια
και ένα τίποτα έμεινες ορθόν
στου καθεμέρα την πλατιά τη συνήθεια
Με τη γλώσσα σα χαλί σε χορό
και το μάτι θολά πλανεμένο
ξέχασες τ’ άλμπουρα μακρινών ταξιδιώ
κι έγινες πρόσταγμα στέρφο θλιμμένο
Στο μικρό κρατικό μαγαζί
καφές πίκρα γουλιά και μαράζι
φρικτός ίσκιος μηχανή
σου τρυπάει το μυαλό και αδειάζει
Είναι σχέδιο αθλίων κοράκων
να σε κάνουν πολτό, και σαράκι
σου τρυπάει το λαιμό, τη φωνή,
σε χτυπάει πονηρά με καμάκι
Σε λιβάνια και ψαλτήρια σ’ αράξαν
να στραγγίζεις παλμούς και ρυθμό
Δούλο ένα - με αριθμό σε κράξαν
αποδέχτης παραδείσιων διωγμών
Σε καρέκλες μετά σε μοιράσαν
σε σκαμπό, καρεκλάκια, σε πάγκους
Τα παιδιά σου στην τρέλα βουλιάξαν
και στου αύριο τους σαλτιμπάγκους
Παραποιημένες διαβάζεις φυλλάδες
μαχαιρώνεις φεγγάρια να πετρώσεις φυγή
Λυπημένες οι πλεύσεις μανάδες
γκαστρωμένες υποταγή.
Δε νογάς, δεν ακούς, τους τριγμούς σου;
Η Ιστορία μουγκρίζει χολέρα
Τα βουνά σου αφουγκράσου, τους νεκρούς σου
η πορεία σου σπέρνει το γέρμα
Σήκω άνθρωπε βροντούν οι σειρήνες
του πελάγους ηχούν οι λυγμοί
ξεμπουκάρουν οι θύμησες ρίμες
μεροδούλι δεν είν’ η ζωή
Είναι πέταγμα κι αγριμιού κραυγή
ν' ανεβείς στην κορφή των ονείρων
να χιμήξεις στου τέλους την αρχή
να φιλήσεις το μίσχο των κρίνων
Είναι όραμα και πυγμή της αλήθειας
να διαβείς γενναίος το κύμα
Καταπέλτης γίνε, γκρεμιστής της συνήθειας
ν' ανταρτέψει το ποίημα
Απόψε σαλπίζουν οι νεκροί σου!
(με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που μαχαιρώθηκε απ' τους φασίστες, χθες 18/09/2013)
