Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

αλΜΥρός αλΉτης


Οι μοντέρνοι καιροί
Εκδικάστηκαν σκούροι
Σκουριασμένα φουγάρα
Ατελεύτητου πλοίου
Κι εγώ
Άλυτος ακόμα
Καθαρίζω καταστρώματα
Αγαναχτισμένα
Στων τρελών το ανάστημα
Δεν περισσεύουν τα σάλια
Δεν περισσεύουν οι ενοχές
Αρπάζω κι άλλες
Και σκαλίζω πρελούδιο
Να ξεπετάξω το τέρας
Που ξέβρασε η ορμή μου
Για να χτυπήσω βρώμικες
Θάλασσες
Που παραποίησαν τη σάρκα μου –
Χίλια με πύον σπυριά
Και λέπια γόπας
Για να χτυπήσω πιράνχας
Σε επίθεση ομαδική και
Ολομέτωπη

Κι όταν ήρθες
Σε είδα σαν άγαλμα
Θεάς λαβωμένης
Στα χρόνια ερημιάς
Στο βάθος του βάθους
Της θάλασσάς μου
Κι ερωτική απόγνωση –
Λησμονημένη λήθη –
Ξεθάφτηκε σαν μπόρα
Πληκτρολογώντας πόνο
Στη δακρυσμένη σου μορφή

Άσε με στα αδέξια βήματά μου
Να μπουσουλήσω ξανά
Στο τιμόνι του χρόνου

Αρμυρός αλήτης
ισορροπώ στο διάβα σου…