βρόχινοι συρμοί

η φωτογραφία ανήκει στη Νικολέτα Γερολιμίνη

 

 

 

 

Φεύγοντας, έσκισες την κουρτίνα
και το φεγγάρι, κόλαση,
στα σκισίματα των χειλιών μου. Τόση,
που τα μυαλά μου τυφλώθηκαν,
στα κενά μου οι σκιές των ματιών μας,
κι η δύση - πετρωμένα δάχτυλα -
στις κάμψεις των δοντιών μου. Τόσο
που δάγκωσα τα σύννεφα
και βρέχει πάντα.
Στα κούφια μου μάτια
βρέχομαι πανικόβλητα τρένα._